oznaka władzy

См. также в других словарях:

• oznaka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. oznakaace {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przejaw świadczący o czymś; objaw, symptom : {{/stl 7}}{{stl 10}}Oznaki radości, gniewu, zmęczenia. Oznaki ciężkiej choroby. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• oznaka — ż III, CMs. oznakaace; lm D. oznakaak 1. częściej w lm «objaw świadczący o czymś; symptom» Oznaki gniewu, niezadowolenia, radości. Dreszcze były oznaką choroby. Dawać słabe oznaki życia. Wystąpiły oznaki osłabienia, zmęczenia, wyczerpania. 2.… …   Słownik języka polskiego

• marszałkowski — marszałkowskiscy przym. od marszałek ∆ Buława marszałkowska «buława będąca oznaką władzy marszałka; przenośnie: stopień (wojskowy) marszałka» ∆ Laska marszałkowska «symbol uprawnień marszałka sejmu; w dawnej Polsce od XIV w.: oznaka godności i… …   Słownik języka polskiego

• buńczuk — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 7}} dawna tatarsko turecka oznaka władzy w postaci drzewca zakończonego złotą kulą, z poprzeczką i upiętymi do niej pękami włosia z końskiego ogona, noszona przed sprawującym władzę, np. przed …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• buława — ż IV, CMs. buławawie; lm D. buławaaw 1. «krótka laska zakończona ozdobną gałką, często wysadzana drogimi kamieniami; w dawnej Polsce symbol władzy hetmańskiej, obecnie w wielu armiach oznaka władzy marszałkowskiej» Buława hetmańska, marszałkowska …   Słownik języka polskiego

• buńczuk — m III, D. a, N. buńczukkiem; lm M. i 1. hist. «drzewce zakończone u góry kulą ze zwisającymi spod niej chwastami z końskiego włosia, jako oznaka władzy wojskowej używane dawniej przez Turków, Tatarów i Kozaków oraz hetmanów polskich» 2. hist.… …   Słownik języka polskiego

• diadem — m IV, D. u, Ms. diademmie; lm M. y «ozdobna opaska na głowę z tkaniny lub szlachetnego metalu, naszywana lub wysadzana drogimi kamieniami; oznaka władzy świeckiej lub kapłańskiej, znana od starożytności; od średniowiecza używana jako ozdoba»… …   Słownik języka polskiego

• koronny — koronnynni 1. hist. «należący do państwa, do króla; państwowy, królewski» ∆ Dobra koronne «w dawnej Polsce: część dóbr państwowych należąca wyłącznie do króla; królewszczyzna» ∆ Insygnia, klejnoty koronne «insygnia, klejnoty będące oznaką władzy… …   Słownik języka polskiego

• książęcy — przym. od książę Tron książęcy. Insygnia książęce. Tytuł książęcy. ∆ Mitra książęca «czapka z koroną, będąca oznaką władzy księcia» ∆ Wasza Książęca Mość, Jego Książęca Mość, Jej Książęca Mość «zwroty grzecznościowe używane dawniej w odniesieniu… …   Słownik języka polskiego

• pektorał — m IV, D. u, Ms. pektorałale; lm M. y 1. rel. «ozdobny krzyż ze szlachetnego metalu, zawierający relikwie, noszony na piersiach przez wyższe duchowieństwo chrześcijańskie» 2. hist. «ozdobny napierśnik noszony przez faraonów, kapłanów żydowskich i… …   Słownik języka polskiego

• diadem — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. diademmie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w starożytności i średniowieczu: ozdobna opaska na głowę wykonana z drogocennej tkaniny, srebra lub złota, ozdobiona kamieniami… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień